NEOKATECHUMENAT

WSPÓLNOTY

NEOKATECHUMENAT W KONINIE

Zgodnie ze Statutem jest to zespół dóbr duchowych, realizowany w Kościele katolickim na który składają się:

1. Neokatechumenat - czyli katechumenat pochrzcielny dla osób dorosłych. Jest on narzędziem służącym biskupom do ponownego odkrywania chrześcijańskiego wtajemniczenia dorosłych już ochrzczonych. Obejmuje on katechezy początkowe oraz itinerarium neokatechumenalne, rozwinięte według trzech faz wtajemniczenia chrześcijańskiego: Prekatechumenat, Katechumenat i Wybranie, podzielone na etapy odmierzane "przejściami" z odpowiednimi celebracjami. Katechezy początkowe oraz itinerarium neokatechumenalne opierają się na trzech podstawowych elementach życia chrześcijańskiego uwydatnionych przez Sobór Watykański II: Słowie Bożym, Liturgii i Wspólnocie.

2. Stałe wychowanie wiary - czyli życie wspólnoty wiernych w parafii po zakończeniu Neokatechumenatu

3. Katechumenat chrzcielny - katechumenat dla nieochrzczonych osób dorosłych

4. Służba katechezie - włączenie wspólnoty wiernych w działalność misyjną Kościoła katolickiego

Inicjatorzy Drogi Neokatechumenalnej od początku podkreślali znaczenie posłuszeństwa Kościołowi, wyrażanego w praktyce poprzez posłuszeństwo Papieżowi oraz biskupom lokalnym, których zgoda jest warunkiem rozpoczęcia głoszenia katechez w danej diecezji. Wszelkie szczegóły dotyczące treści katechez, poszczególnych etapów Drogi Neokatechumenalnej, form celebracji liturgii - są szczegółowo uzgadniane z Papieżem oraz odpowiednimi kongregacjami (ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów, ds. Doktryny Wiary itd.) - i zapisywane w oficjalnych dokumentach Stolicy Apostolskiej. Dokumenty te to w szczególności Statut Drogi Neokatechumenalnej[1] oraz Dyrektorium Katechetyczne Drogi Neokatechumenalnej.

Historia

Droga Neokatechumenalna poświęcona jest "formacji w wierze osób dorosłych i starszej młodzieży". Została zainicjowana przez hiszpańskiego malarza Kiko Argüello wspólnie z Carmen Hernández i Mario Pezzim w 1964, w czasach rządów gen. Franco. Powstała pod wpływem Soboru Watykańskiego II, który podkreślał potrzebę odpowiedzi Kościoła na zmiany społeczne XIX i XX wieku, w szczególności na sekularyzację, ze szczególną troską poprzez tworzenie wspólnot i powrót do nauczania wczesnego chrześcijaństwa. W 1990 roku Droga została uznana przez papieża Jana Pawła II jako itinerarium formacji katolickiej ważnej dla społeczeństwa i czasów dzisiejszych.Ze względu na ciągłe powstawanie wielu nowych wspólnot neokatechumenalnych na świecie, wszelkie statystyki są jedynie przybliżone.Do 2001 roku Droga Neokatechumenalna dotarła do 105 krajów. W 2001 roku w 5 000 parafiach, w 880 diecezjach istniało 40 700 wspólnot, z czego 18 000 w Europie, 19 000 w obu Amerykach, około 900 w Azji i Australii, oraz 600 w Afryce.

Do Polski Droga dotarła dzięki jezuicie[2]. o. Alfredowi Cholewińskiemu, który studiując w Rzymie wziął udział w katechezach początkowych. W 1975 roku powstała pierwsza wspólnota neokatechumenalna w Polsce, przy kościele rektoralnym Ojców Jezuitów na ul. Królewskiej w Lublinie. W 2001 roku istniało w Polsce 790 wspólnot w 350 parafiach, znajdujących się w 35 diecezjach.

W Parafii św. Wojciecha w Koninie - Liturgia Eucharystii dla wspólnoty neokatechumenatu sprawowana jest w soboty o godz. 19,00.

Opiekunem duchowym jest ks. Rafał Działak - grupa I. Grupa II ks. .